Een scharensliep. Veel mensen zullen bij dit woord terugdenken aan de tijden waarin mannen met een slijpkar langs de deuren gingen om scharen en messen te slijpen. Een verdwenen beroep is het echter geenszins! Bij het moderne familiebedrijf Slijptechniek Van der Woude uit Zwaag hebben ze het dagelijks nog hartstikke druk met allerlei slijpwerkzaamheden.
Natuurlijk begon het ook bij dit bedrijf allemaal met de befaamde slijpkar, bemand door een jonge Wim van der Woude (74). Lodewijk van der Woude (53), de zoon van Wim, vertelt: „Mijn vader deed dit samen met zijn neef. Ik denk dat hij 15 of 16 was toen hij ermee begon. Ja, dat is erg jong, maar hij moest wel. Zijn vader, mijn opa, is omgekomen tijdens de oorlog dus er moest gewoon brood op de plank komen.”
Later kwam Wim in een winkel in de binnenstad van Hoorn terecht. Lodewijk vertelt: „Vanaf daar is het allemaal steeds verder gegroeid. Naast particuliere klanten kwamen er nu ook bedrijven zoals kappers en vleesbedrijven. Toen ik een jaar of 15 was, ben ik er ook gaan werken. Het was voor mij al vroeg duidelijk dat ik dat wilde gaan doen. School was niet echt iets voor mij, ik was liever met mijn handen bezig.”
Trots
Lodewijk nam het bedrijf ongeveer twintig jaar geleden over van zijn vader. Hoe heeft Wim dit alles ervaren? „Ik weet zeker dat hij het heel leuk vindt, ook al zegt hij dat nooit met zoveel woorden, haha. Maar je kan merken dat hij ontzettend trots is, zeker nu ook zijn kleinkinderen in het bedrijf zitten! Overigens komt hij hier nog steeds twee dagen in de week voor de kleine klusjes, dat vindt hij prachtig.”
Schaatsen
De kinderen van Lodewijk, Rick (28) en Michelle (25), werken net als hijzelf al van jongs af aan mee met hun vader. Zij deden in hun jeugd vooral wat hand- en spandiensten voor de tweede winkel op kunstijsbaan De Westfries. „We verkochten altijd al schaatsen en skeelers en toen er in 2006 een ijsbaan werd gevestigd in Hoorn, wilde ik daar ook een winkel hebben. Dat hebben we veertien jaar lang gedaan. Afgelopen januari heb ik de winkel verkocht aan mijn zwager”, aldus Lodewijk.
Druk
In hetzelfde jaar dat de ijsbaan werd geopend, verhuisde de slijperij naar een bedrijventerrein in Zwaag. Op de vraag of mensen eigenlijk nog wel gebruik maken van de diensten van een ’scharensliep’ antwoordt Lodewijk geamuseerd: „We hebben vijf man personeel rondlopen, dat zegt wel genoeg denk ik. Onze klanten zijn onder meer vleesbedrijven die door heel Europa zitten. We hebben zelfs een haal- en brengdienst in Nederland en België. En we slijpen niet alleen maar messen, maar ook tuingereedschap zoals grasmaaiers en snoeischaren. Dus ja, het is lekker druk!”
Water bij de wijn
Lodewijk vertelt dat hij het heel fijn vindt dat zijn kinderen en zijn vrouw Martine (50) ook in het bedrijf zitten: „Ja geweldig! Het is echt een gezellig familiebedrijf. Het geeft heus weleens zorgen omdat iedereen ervan moet eten. Zodra iets geld gaat kosten, kan ik best moeilijk doen.” Hebben ze onderling weleens meningsverschillen? „Jawel, maar dat hoort er mijns inziens gewoon bij. We lossen dat altijd weer op door met elkaar te blijven praten.” Lachend vervolgt hij: „En soms moet je ook weleens wat water bij de wijn doen en toegeven dat je niet alle wijsheid in pacht hebt.”
Afwisseling
Zoon Rick beaamt dat er zo af en toe wel wat getouwtrek plaatsvindt: „Klopt, maar dat vind ik ook niet meer dan normaal. Over het algemeen gaat het gewoon hartstikke goed hoor!” Gevraagd naar wat hij zo mooi vindt aan het beroep van scharensliep vertelt hij: „Het is heel divers. We bewerken en slijpen bijvoorbeeld heel veel verschillende messen. Daardoor is het nooit hetzelfde. Ik hou sowieso wel van afwisseling, daarom heb ik ook nog een bedrijf in aanhangwagens en caravans. Mijn vader helpt vanzelfsprekend regelmatig mee. Ik ben niet anders gewend dan dat we al ons hele leven samenwerken, wat we ook ondernemen.”
Dochter Michelle en moeder Martine houden zich voornamelijk bezig met de administratie. Michelle wilde in eerste instantie doktersassistente worden maar dat bleek toch niet zo goed bij haar te passen: „Daarna ben ik de opleiding voor de detailhandel gaan doen en zo ben ik uiteindelijk toch het bedrijf in gerold. Ja, ik heb het prima naar mijn zin, het is heel gezellig!”
Tot slot, wat is er eigenlijk gebeurd met de oude slijpkar van Wim? „Die staat nu te schitteren in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen!”, aldus Lodewijk.